13 oktober 2013

GUESTBLOG: “The past is always tense, the future perfect”


LES ADIEUX à LA REINE



Versailles, 1789. Het doet wellicht bij iedereen een belletje rinkelen. Achterdocht en kwade trouw vieren hoogtij aan het hof van Versailles. Sidonie Laborde, gespeeld door Léa Seydoux, beleeft het allemaal van dichtbij mee als voorlezeres van de koningin. De film speelt zich af tijdens quatorze juillet en de daaropvolgende dagen, wanneer het hof verontrust wordt door de bestorming van de Bastille en de steeds groter wordende woede van het Franse volk. Maar voorlopig heeft Marie-Antoinette (Diane Kruger) nog even tijd om lang uitgerekt in bed te luisteren naar de verhaaltjes die haar hofdame Sidonie voorleest. Een negatief kantje aan de film is het feit dat er slechts op één personage toegespitst wordt, waarover we als kijker nauwelijks iets weten. Ook Sidonie's obsessie met de vorstin laat ons achter met vele vraagtekens. Het resultaat is een flash van de chaotische situatie aan het hof, zonder daar echt diep op in te gaan. Een gemiste kans, maar wel een goede poging en een realistische weergave van wat obsessie met een mens kan doen.

THE NEW WORLD


The New World van regisseur Terrence Malick kan ik aanraden voor zij die het zien zitten om even door te zetten en een rijke ervaring vol filosofie, romance en zonder twijfel ook esthetiek te ondergaan. Wanneer Engelse kolonisten in 1607 een fort stichten in Jamestown (Virginia) komen zij al gauw in contact met de stam van Powhatan. John Smith (hoe kan het ook anders) wordt gevangen genomen en bijna vermoord wanneer hij met het opperhoofd probeert te onderhandelen. Pocahontas, de dochter van het opperhoofd, redt zijn leven en zo moet Smith enkele weken als gevangene bij de stam verblijven. Jullie Disney-fantasie doet zonder twijfel het overige werk maar toch vermeld ik er graag bij dat het einde niet zo rooskleurig is als de versie waarin de wasbeer Meeko en kolibri Flit vrolijk rond haar heen dartelen. Het laatste stuk van de film waarin Pocahontas aankomt in Engeland verliest jammer genoeg zijn magie, maar dit kan gezien worden als een tegenstelling met die nieuwe wereld waar alles op een intrigerende manier in beeld wordt gebracht. The New World is een aparte film die zeker de moeite waard is om eens gezien te hebben. Al was het maar voor het piekfijne camerawerk en de sublieme esthetiek waarmee Malick de ontdekking van een compleet onbekende cultuur blootlegt.

JOYEUX NOËL


Joyeux Noël (Merry Christmas) is persoonlijk een van mijn favoriete oorlogsfilms. Hoewel het moeilijk is om mensen warm te krijgen voor dit genre omwille van het depressieve thema dat ons figuurlijk de loopgraven in mee sleurt, kan ik jullie dit hartverwarmende en meeslepende verhaal ten zeerste aanraden. Deze film was in 2005 de Franse inzending voor beste buitenlandse film op de Oscars. Maar laat mij eerst even de context schetsen vooraleer men de wenkbrauwen fronst bij het zien van een Frans en een Duits uniform op één en dezelfde afbeelding. Op kerstavond 1914 legden zowel de Duitse, Franse en Schotse soldaten de wapens neer om samen kerstliederen te zingen en souvenirs uit te wisselen, een nog nooit eerder gebeurd fenomeen in de geschiedenis. De zogenaamde “Christmas truce” (kerstbestand) is dan ook de geschiedenis in gegaan als een symbool voor vrede en humaniteit tijdens periodes van extreme gewelddadigheid. Met andere woorden, een oorlogsfilm met een hoog sentimenteel gehalte over een helaas maar eenmalig gebeurd wonder in de ‘Groote Oorlog’.

1 opmerking:

  1. Geen van de drie gezien, maar ik schrijf ze allemaal op om er binnenkort eens een filmmarathon mee te houden, Astrid! Historische tragedies kunnen mij altijd wel bekoren ;)

    BeantwoordenVerwijderen