Februari was een korte en drukke maand, de examens waren gedaan, een weekje vakantie, het nieuwe semester dat begon,... Veel tijd om thuis naar een film te kijken heb ik niet gehad, ik ben wel drie keer naar de cinema geweest. Dit resulteert in een kort lijstje: 4 weken, 4 films.
- An Education zag ik thuis, stiekem eigenlijk in januari, na een dagje studeren voor de examens. Het was een film die al een hele tijd op mijn verlanglijstje stond en ik ben blij dat ik hem gezien heb. Het verhaal is cliché: boy meets girl, man blijkt toch niet te zijn wie hij was maar uiteindelijk komt alles toch nog goed. Toch vond ik het geen saaie film, integendeel, ik hou van films die zich afspelen in Engeland tijdens de vorige decennia, en een liefdesverhaal na een zware dag blokken kan ik altijd wel smaken.
- Shame heb ik eigenlijk gezien uit noodzaak, omdat er niets anders was wat we wouden zien maar we wouden toch naar de cinema. Niet echt mijn smaak, naar mijn mening een zwak scenario over een interessant onderwerp. Ik heb in jaren niet zo'n saaie film gezien, ik lag eerlijk gezegd zelfs bijna in slaap tijdens de film. Toch nog iets positief: geweldig acteerprestaties van Carey Mulligan.
- Tot Altijd wordt in de Vlaamse pers omschreven als 'nu al de beste Vlaamse film van 2012' en dat vind ik helemaal niet overdreven. Ik heb een voorliefde voor (Vlaamse) films met een realistisch, aangrijpend karakter, die je aanzetten tot nadenken. Het is een zeer emotioneel verhaal, de traantjes hebben dan ook rijkelijk gevloeid, over euthanasie. Het is geen film waar je vrolijk van wordt, maar het zet je wel aan tot denken over het leven, het geeft je bij het buitengaan een positieve adrenaline om van iedere second die je gezond mag doorbrengen moet geniet. Een aanrader!
- The Iron Lady was nog zo'n film die ik moest zien. Ik ben geïnteresseerd in politiek (op een gezonde manier, dus ik ga hier zeker geen vertoog houden over welke strekking nu beter is, zou hier ook helemaal niet passen) dus moest ik deze film over het figuur van de Britse Margaret Thatcher wel gaan bekijken. Het is een zeer waarheidsgetrouw relaas over haar politieke leven, maar ook haar privé leven komt ruim aan bod, iets te veel naar mijn mening. Ik had liever nog wat meer beelden gezien die verwijzen naar haar glorietijden als premier van Groot-Brittannië. Maar het blijft een goede film, en het is subliem geacteerd door Meryl Streep natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten